Klasztor Franciszkanów w Wejherowie

Podstawy tej niezwykłej świątyni sięgają 1643 roku, kiedy to Jakub Wejher ufundował kościół pod wezwaniem św. Franciszka i św. Anny, który stał się integralną częścią klasztoru. Zaledwie kilka lat później, w 1649 roku, obdarzył on miejscowość jeszcze jednym cennym darem, a mianowicie kalwarią, która przyciąga wielu wiernych i turystów do dziś.

Nie pomimo swej żywotności, klasztor doświadczył trudnych chwil. Rząd pruski zlikwidował go w 1834 roku, jednak zakonnikom udało się pozostać na miejscu aż do utworzenia nowej Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach Wschodnich oraz w Wielkim Księstwie Poznańskim w 1855 roku, do której klasztor został przyłączony. Historia miejsca nie była jednak na tyle spokojna — w 1873 roku klasztor został ponownie skasowany, a jego majątek przeszedł w ręce duchowieństwa diecezjalnego.

Przełomowym momentem dla klasztoru był rok 1946, kiedy to Prowincja ponownie objęła kościół oraz klasztor. W 1991 nastąpiło kolejne przebudowanie strukturalne, gdy obiekt stał się częścią nowo utworzonej Prowincji św. Franciszka, mającej swoją siedzibę w Poznaniu. Wnętrze kościoła zachwyca pięknem i głębokością duchową, a szczególnie łaskami słynący obraz Matki Bożej Wejherowskiej, który został koronowany przez Jana Pawła II w 1999 roku, co przyczyniło się do dalszego zwiększenia jego znaczenia w społeczności lokalnej.