Parafia Świętej Trójcy w Wejherowie


Parafia Trójcy Świętej w Wejherowie to rzymskokatolicka wspólnota religijna, która znajduje się przy ulicy Kościuszki w malowniczym Wejherowie.

Ta instytucja wpisuje się w strukturę dekanatu Wejherowo, będącego częścią archidiecezji gdańskiej, co podkreśla jej znaczenie w lokalnym życiu religijnym.

Historia

Parafia w Wejherowie, Kolegiata Świętej Trójcy w Wejherowie, została oficjalnie erygowana 27 maja 1650 roku. Na przestrzeni XVIII wieku, jej znaczenie oraz zasięg terytorialny znacznie wzrosły. W 1713 roku miało miejsce przekształcenie, kiedy to luteranie uznali zwierzchność katolickich duchownych oraz parafii tej wspólnoty.

W 1772 roku nowa plebania została zbudowana, a w parafii, oprócz proboszcza, zatrudniono również wikarego. Znaczącą zmianą była budowa nowej, barokowej świątyni w latach 1754-1755, która zastąpiła kościół parafialny. Przez kolejnych latach, poszczególni proboszczowie angażowali się w różnorodne prace remontowe kościoła.

W latach 1886–1887, ksiądz Jan Rook, pełniący wówczas funkcję proboszcza, zainicjował znaczący remont wielu kaplic i wzbogacił wystrój wnętrza kościoła. Jego działania obejmowały również rozbudowę szpitala w Wejherowie oraz dobudowanie nowej wieży kościelnej. Później, w latach 1887–1924, funkcję proboszcza sprawował ks. Walenty Dąbrowski. Na tym stanowisku zasłynął z lokalnej działalności społecznej, a także działań charytatywnych.

Kolejny proboszcz, ks. Edmund Roszczynialski, myślał o budowie nowego kościoła parafialnego. Jednak z uwagi na brak funduszy zdecydowano się na rozbudowę istniejącego obiektu w latach 1926–1928, co obejmowało rozbudowę transeptu i prezbiterium oraz wstawienie nowych witraży. Uroczysta konsekracja odnowionej świątyni miała miejsce 28 października 1928 roku, dokonana przez biskupa Stanisława Okoniewskiego, Ordynariusza Diecezji Chełmińskiej.

Okres powojenny był wyzwaniem dla pierwszego powojennego proboszcza. Odbudowa kościoła oraz reaktywowanie życia religijnego w parafii były nie lada trudnościami. W 1946 roku obowiązki te przejął ks. Nikodem Partyka, który został też dziekanem wejherowskim. Jego zasługą było sprowadzenie oraz zamontowanie dwóch dzwonów do kościelnej wieży, które poświęcono we wrześniu 1947 roku.

Istotnym wydarzeniem miało miejsce 25 marca 1992 roku, kiedy papież Jan Paweł II wydał bullę „Totus Tuus Poloniae Populus”, reorganizującą administrację kościelną w Polsce. W wyniku tych zmian, parafia stała się częścią Archidiecezji Gdańskiej.

W kolejnych latach, następni proboszczowie dążyli do duchowego rozwoju społeczności parafialnej oraz renowacji kościoła, jednocześnie poszerzając tereny przykościelne i stawiając kaplicę św. Krzysztofa w Sopieszynie. Co ciekawe, kościół parafialny pełnił funkcję siedziby dekanatu Wejherowo od 3 stycznia 1895 do 24 czerwca 2015 roku, a proboszcz jednocześnie pełnił rolę dziekana.

Proboszczowie

Historia parafii Świętej Trójcy w Wejherowie to nie tylko opowieść o wiernych, ale również o ludziach, którzy pełnili w niej rolę duchowych przewodników. Poniżej przedstawiono zestawienie proboszczów oraz administratorów parafii, którzy przez wieki mieli znaczący wpływ na jej rozwój.

  • 1644–1645: o. Adam Fołtynowicz OCist, administrator parafii,
  • 1645–1646: o. Stanisław Żernecki OFMConv, administrator parafii,
  • 1646–1647: o. Jan Siewert OFMConv, administrator parafii,
  • 1647–1648: o. Gerard Nedasty OSB, administrator parafii,
  • 1648–1653: o. Grzegorz Gdański OFM, administrator parafii,
  • 1653–1657: ks. Grzegorz Bissert,
  • 1657–1662: ks. Konstanty Becker,
  • 1662–1664: ks. Jerzy Riedel, jednocześnie proboszcz parafii Św. Ap. Piotra i Pawła w Pucku,
  • 1664–1672: ks. Jerzy Wagner,
  • 1673–1675: ks. Daniel Curtius,
  • 1676–1687: ks. Jan Kazimierz Grasiński, jednocześnie osobisty sekretarz księcia Michała Radziwiłła,
  • 1688–1704: ks. Mateusz Pretoriusz,
  • 1704–1718 (i 1724–1726): ks. Franciszek Walenty Ruthen,
  • 1718–1724 (i 1726–1733): ks. Paweł Piotr Lazarowicz, kanonik Finlandzki,
  • 1733–1738: ks. Kazimierz Kaszubowski,
  • 1738–1742: ks. Jan Radoszewski,
  • 1742–1766: ks. Antoni Langhannik,
  • 1766–1768: ks. Gotfryd Makowski,
  • 1768–1788: ks. Antoni Franciszek Gręca, jednocześnie dziekan Pucki,
  • 1788–1826: ks. Andrzej Grabe, kanonik Kruszwicki,
  • 1826–1851: ks. Michał Wenzel,
  • 1851–1859: ks. Józef Brill,
  • 1859–1887: ks. Jan Albert Rook, jednocześnie dziekan Pucki,
  • 1887–1924: ks. prał. Walenty Dąbrowski,
  • 1924–1939: ks. prał. Edmund Roszczynialski,
  • 1939–1940: ks. Emil Nabakowski,
  • 1940–1945: ks. Karl Knop,
  • 1945: ks. Mieczysław Sumiński, kanonik Kapituły kolegiackiej chełmżyńskiej,
  • 1946–1947: ks. Nikodem Partyka,
  • 1947–1948: ks. Edmund Flemming,
  • 1949–1977: ks. Alojzy Kałduński, były więzień obozów koncentracyjnych,
  • 1977–2004: ks. prał. Bogusław Żurawski,
  • od 19 XII 2004: ks. prał. mgr Tadeusz Reszka, członek Rady Kapłańskiej od 30 XII 2021, kapelan Komendy Powiatowej Policji w Wejherowie od 4 XI 2021, prepozyt Kapituły Kolegiackiej Wejherowskiej od 19 XII 2004, diecezjalny duszpasterz kombatantów od 1 I 2004.

Przypisy

  1. Historia parafii. swtrojcawejherowo.com. [dostęp 21.01.2020 r.]
  2. Wspomnienie o proboszczu. pulswejherowa.pl. [dostęp 21.12.2014 r.]
  3. Ks. Prałat mgr Tadeusz Reszka – proboszcz. diecezja.gda.pl. [dostęp 05.12.2005 r.]
  4. Odszedł ks. Bogusław Żurawski. wejherowo.naszemiasto.pl. [dostęp 13.12.2004 r.]

Oceń: Parafia Świętej Trójcy w Wejherowie

Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:9