Klemens Gniech


Klemens Gniech był znanym polskim inżynierem oraz stoczniowcem, którego życie rozpoczęło się w Wejherowie 14 grudnia 1933 roku.

Urodziny w tej malowniczej miejscowości zapoczątkowały jego drogę do osiągnięcia wielkich sukcesów w branży stoczniowej. Przez wiele lat pracy w tym sektorze, zyskał uznanie za swoje umiejętności oraz zaangażowanie w rozwój polskiej gospodarki.

Klemens Gniech zmarł 27 kwietnia 2007 roku w Monachium, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii przemysłu stoczniowego w Polsce. W latach 1976–1981 pełnił funkcję dyrektora Stoczni Gdańskiej im. Lenina, gdzie miał zasadniczy wpływ na kształtowanie się sektora stoczniowego w kraju.

Życiorys

Klemens Gniech był synem Pawła, a jego ścieżka zawodowa rozpięta była pomiędzy edukacją techniczną a sferą przemysłową. AbsolwentTechnikum Budowy Okrętów w Gdańsku, w latach 1952–1958 kształcił się na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. Już od 1953 roku był aktywnym członkiem prezydium Zarządu Uczelnianego Związku Młodzieży Polskiej na tej uczelni.

W styczniu 1955 roku Klemens uczestniczył jako delegat w II Zjeździe ZMP, który odbył się w Warszawie. Niedługo po tym, przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, co stało się ważnym krokiem w jego życiu zawodowym. Od 1958 roku jego kariera związana była z Gdańską Stocznią, gdzie z sukcesami awansował na kolejne stanowiska, takie jak kierownik oddziału blachowni wydziału obróbki kadłubów, a następnie zastępca kierownika ds. postępu technicznego.

W latach 70. XX wieku Klemens Gniech był zaangażowany w ważne wydarzenia związane z historią stoczni. W grudniu 1970 roku, w czasie protestów, był jednym z liderów komitetu strajkowego. Od listopada 1971 roku zajmował stanowisko szefa produkcji kadłubów, do czego dodano awans na głównego inżyniera i zastępcę dyrektora ds. technicznych w 1973 roku. W kwietniu 1976 został powołany na dyrektora Stoczni Gdańskiej.

W sierpniu 1980 roku, biorąc pod uwagę sytuację strajkową, udostępniał protestującym stoczniowcom różne zasoby, w tym radiowęzeł oraz zakładowe drukarnie. Jego kariera jednak nie trwała długo – został odwołany z pozycji dyrektora dziesięć dni po wprowadzeniu stanu wojennego. Po tym wydarzeniu, od grudnia 1981 roku, pełnił funkcję głównego budowniczego stoczni, aż do zwolnienia w 1984 roku.

W 1985 roku osiedlił się na stałe w Niemczech, gdzie pracował jako ekspert stoczniowy. W 2005 roku, w trakcie procesu przed Sądem Okręgowym w Warszawie związanym z masakrą robotników z grudnia 1970, Gniech zeznał jako świadek, że był obecny podczas rozmowy, w której Stanisław Kociołek zgodził się na użycie broni przeciwko protestującym.

Klemens Gniech zmarł, a jego pogrzeb odbył się na gdańskim cmentarzu Srebrzysko. Miał zaszczyt być żegnanym przez stoczniowców oraz działaczy „Solidarności”. W uroczystościach w katedrze oliwskiej brali udział m.in. Lech Wałęsa oraz Tadeusz Fiszbach. Ostatecznie spoczął na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon X, kwatera II, rząd 4).

Ordery i odznaczenia

Klemens Gniech został odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, co stanowi dowód jego wybitnej pracy na rzecz społeczeństwa. Ponadto, w 2014 roku, pośmiertnie uhonorowano go Odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, co podkreśla jego wkład w rozwój kultury w Polsce.

Przypisy

  1. Klemens Gniech. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 22.05.2019 r.]
  2. Klemens Gniech. nekropole.info. [dostęp 25.04.2019 r.]
  3. GNIECH KLEMENS – Encyklopedia Gdańska. gedanopedia.pl. [dostęp 21.11.2018 r.]
  4. Wręczenie odznak honorowych budowniczym pomnika Poległych Stoczniowców 1970 w Gdańsku. ecs.gda.pl. [dostęp 21.11.2018 r.]
  5. Akta osobowe członka ORMO: Klemens Gniech, imię ojca: Paweł, ur. 14.12.1933 r.. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 08.12.2018 r.]

Oceń: Klemens Gniech

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:24