Tomasz Dutkiewicz

---

Życiorys

W 1988 roku ukończył swoje studia na Wydziale Aktorskim, a pięć lat później na Wydziale Reżyserskim PWST w Warszawie. Dodatkowo, poszerzał swoją wiedzę, studiując polonistykę, religioznawstwo oraz filozofię na Uniwersytecie Warszawskim, a także filozofię analityczną w Collegium Civitas w Warszawie.

W latach 1988–1992 był aktorem Teatru Współczesnego w Warszawie, gdzie zadebiutował w 1987 roku, wcielając się w postać Mateusza Lewity w „Mistrzu i Małgorzacie” Michaiła Bułhakowa w reżyserii Macieja Englerta. Wystąpił także w licznych spektaklach Teatru Telewizji, w tym „Historia porzuconej lalki” Giorgia Strehlera (1988) reżyserowanej przez Barbarę Borys-Damięcką, „Przypowieść głupca” Teda Hughesa (1990) w reżyserii Jacka Bursztynowicza oraz „Nieporównany Crichton” J.M. Barrie’a (1992) w reżyserii Andrzeja Maja, gdzie zagrał Lorda Brocklehursta.

W trakcie swojej kariery artystycznej, przez jeden rok piastował stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Scena Studio Aktorskie w Warszawie. Jego umiejętności reżyserskie miały wpływ na wiele renomowanych teatrów, takich jak Lubuski w Zielonej Górze, Syrena, Muzyczny im. Danuty Baduszkowej w Gdyni, Muzyczny w Łodzi, oraz inne, takie jak im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, „Bagatela” w Krakowie, Wrocławski Teatr Współczesny, Baj Pomorski w Toruniu, Muzyczny w Gliwicach, im. Adama Mickiewicza w Częstochowie oraz im. Norwida w Jeleniej Górze.

Od 1 września 1999 do 31 sierpnia 2005 roku był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Polskiego w Bielsku-Białej, gdzie miał ogromny wkład w realizację wielu znakomitych przedstawień, takich jak „Czekając na Godota” Samuela Becketta (1999), „Parady” Jana Potockiego (2002) oraz „Czego nie widać” Michaela Frayna (2004). Zagrał również Gustawa–Konrada w „Dziadach” części III Adama Mickiewicza (2001) w reżyserii Zdzisława Wardejna, a także Staleya w „Tramwaju zwanym pożądaniem” Tennessee Williamsa (2003) w reżyserii Bartłomieja Wyszomirskiego oraz wicehrabiego de Valmonta w „Niebezpiecznych związkach” Pierre’a Choderlosa de Laclosa (2003) także w reżyserii Bartłomieja Wyszomirskiego.

W latach 2006–2022 sprawował funkcję dyrektora Teatru Komedia w Warszawie.

Filmografia

Filmografia Tomasza Dutkiewicza prezentuje się imponująco i obejmuje różnorodne role telewizyjne oraz filmowe.

• 1987: Rzeka kłamstwa (odc. 1),
• 1988: Mistrz i Małgorzata (odc. 1 i 4),
• 1989: Odbicia – Andrzej Różycki,
• 1990: Mów mi Rockefeller – Słoń, przyjaciel Anety (dubbing),
• 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – pośrednik sprzedający bliźniak (odc. 10),
• 1995: Archiwista,
• 2000: Twarze i maski – Prut, reżyser „Wariata i zakonnicy” (odc. 3),
• 2008: Czas honoru – Gerard Majer, dyrektor teatru (odc. 9 i 10).

Każda z wymienionych produkcji wskazuje na różnorodność talentu i umiejętności aktorskich artysty, a także na jego dużą obecność w polskiej kinematografii i telewizji.

Nagrody

W karierze Tomasza Dutkiewicza można zauważyć wiele prestiżowych wyróżnień, które podkreślają jego talent oraz wkład w polski teatr.

• 1989: Otrzymał nagrodę za najlepszy debiut na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu,
• 2000: Złota Maska (Katowice) za reżyserię Prezydentek w Teatrze Polskim w Bielsku–Białej,
• 2001: Tytuł Menadżera Roku oraz statuetka Ikara 2001 przyznana przez Kapitułę Nagrody Prezydenta Bielska–Białej,
• 2001: Warszawa – X KTO – wyróżnienie dla Parad w Teatrze Polskim w Bielsku–Białej,
• 2004: Złota Maska (Śląsk) za reżyserię przedstawienia Tamara Krizanca w Teatrze Polskim w Bielsku–Białej,
• 2004: Ikar – nagroda prezydenta Bielska–Białej w dziedzinie kultury i sztuki,
• 2006: Katowice – Specjalna Złota Maska za „wszechstronność i talent artysty i dyrektora”,
• 2007: Częstochowa – Złote Koturny dla najlepszego spektaklu w Teatrze im. Adama Mickiewicza w sezonie 2006/2007 – za spektakl Jabłka,
• 2010: Gliwice – Złota Maska dla przedstawienia High School Musical z Gliwickiego Teatru Muzycznego w kategorii „spektakl dla młodych widzów”.

Każda z tych nagród jest dowodem na doskonałość artystyczną Dutkiewicza i jego niezwykłe zdolności reżyserskie.

---

Oceń: Tomasz Dutkiewicz

---